Ποτέ πια φασισμός - ποτέ πια πόλεμος

Του Πάνου Τριγάζη*

Στις 30 Ιανουαρίου 1933 γραφόταν μία από τις πιο σκοτεινές σελίδες στην Ιστορία της Ευρώπης και του κόσμου, με την ανάδειξη ως καγκελάριου της Γερμανίας του αρχηγού των εθνικοσοσιαλιστών Αδόλφου Χίτλερ.

Στις 28 Ιανουαρίου 1933 είχε παραιτηθεί η κυβέρνηση Σλάιχερ, αφού απορρίφθηκε το αίτημά του για διάλυση της Βουλής από τον πρόεδρο Χίντεμπουργκ.

Η σοβούσα πολιτική κρίση ώθησε το πολιτικό κατεστημένο στην επιλογή του Χίτλερ για την ανάληψη της πρωθυπουργίας, με τη σύμπραξη των Πάπεν και Χούγκνμπεργκ, ηγετών των άλλων δύο εθνικιστικών κομμάτων.

Η εξέλιξη αυτή αποτέλεσε την απαρχή πολλών δεινών για τους λαούς της Ευρώπης και για τον λαό της Γερμανίας, γενικότερα για όλη την ανθρωπότητα.

Από τη θέση του αρχηγού του Γ' Ράιχ, ο Χίτλερ οικοδόμησε ένα καθαρά φασιστικό καθεστώς τρόμου και βίας στο όνομα της ανωτερότητας της αρίας φυλής.

Ο Χίτλερ εδραίωσε την εξουσία του μετά τις εκλογές της 5ης Μαρτίου 1933, όταν απέκτησε ισχυρή πλειοψηφία, αφού με κύμα διώξεων είχε καταφέρει να μειώσει τη δύναμη των σοσιαλδημοκρατών και του Κ.Κ., που ήταν τότε ανερχόμενη δύναμη.

Στις 23 Μαρτίου ανέλαβε και επίσημα δικτατορική εξουσία. Το έδαφος προετοιμάστηκε με τη μεγάλη προβοκάτσια του εμπρησμού του Ράιχσταγκ. Πιο συγκεκριμένα, τη νύχτα της 27ης προς 28η Φεβρουαρίου 1933 έπιασαν φωτιά η αίθουσα συνεδριάσεων και ο θόλος του Ράιχσταγκ.

Με αφορμή τον εμπρησμό αυτό, εξαπολύεται πογκρόμ εναντίον των αριστερών κάθε απόχρωσης, ιδιαίτερα εναντίον του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γερμανίας. Το καθεστώς διαδίδει παντού την κατηγορία «οι κομμουνιστές έκαψαν το Ράιχσταγκ».

Διακόπτεται από τις 28 Φεβρουαρίου η έκδοση των εφημερίδων του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και του Κ.Κ. Έτσι στήθηκε η σκευωρία για τη δίκη στη Λειψία των Δημητρόφ, Τόγκλερ, Ποπόφ και Τάνεφ. Υπήρξε όμως αντίσταση.

Τα χιτλερικά εγκλήματα και η σκηνοθετημένη δίκη της Λειψίας κινητοποίησαν αριστερούς και δημοκρατικούς ανθρώπους παγκοσμίως. Μια από τις μορφές δράσης ήταν η οργάνωση αντι-δίκης στο Λονδίνο (άρχισε στις 14.9.1933) από διεθνή επιτροπή προσωπικοτήτων, για την καταδίκη του φασισμού και των εγκλημάτων του. Στην επιτροπή, υπό την προεδρία του Λόρδου Μάρλεϊ, συμμετείχε ο Αϊνστάιν και άλλοι κορυφαίοι επιστήμονες και διανοούμενοι.





Το κατηγορώ του Νίκου Καρβούνη





Τα πρακτικά της αντι-δίκης εκδόθηκαν σε βιβλίο, που κυκλοφόρησε σε εκατοντάδες χιλιάδες αντίτυπα, με τίτλο «Καστανή Βίβλος». Το βιβλίο μετέφρασε στα ελληνικά και προλόγισε ο λογοτέχνης δημοσιογράφος Νίκος Καρβούνης (εκ των οργανωτών της πανελλαδικής αντιφασιστικής συνδιάσκεψης, 8 Ιουνίου 1933), ο οποίος παραπέμφθηκε σε δίκη από την τότε κυβέρνηση Τσαλδάρη με την κατηγορία της εξύβρισης εκπροσώπων ξένης χώρας, δηλαδή των Χίτλερ, Γκέριγκ, Γκέμπελς και άλλων αξιωματούχων του Γ' Ράιχ.

Στην απολογία του ο Ν. Καρβούνης (έγραψε αργότερα το τραγούδι του ΕΑΜ «Στ' άρματα, στ' άρματα») υπήρξε καταπέλτης κατά του φασισμού, λέγοντας: «...Μόλις επικράτησε στη Γερμανία ο χιτλερισμός -όλοι ξέρουμε πώς- ξαπολύθηκε σ' εκείνη τη μεγάλη χώρα η τρομοκρατία ενός καινούργιου μεσαίωνα. Όλες οι ελευθερίες καταργήθηκαν, εποδοπατήθηκε κάθε ανθρωπισμός. Τα δικαιώματα των εργαζομένων εκουρελιάστηκαν, μυριάδες εργάτες και ελεύθεροι διανοούμενοι κλείστηκαν στα 'στρατόπεδα συγκεντρώσεως', η δολοφονία γένηκε ο νέος νόμος. Ανακαλύφθηκε η παράξενη θεωρία της αρίας φυλής. Οι Εβραίοι, οι 'Σημίτες', βρέθηκαν ξαφνικά εγκληματίες για μόνη τη φυλετική τους καταγωγή. Και σοφοί, καθηγητές, καλλιτέχνες, επιστήμονες, άνθρωποι που ετιμήσανε με τη σκέψη τους, με την τέχνη τους, με την παραγωγή τους τη Γερμανία, βρέθηκαν μονομιάς φυγάδες από τη χώρα, που έπεσε στη φασιστική εξουσία του χιτλερισμού».

Στις 22.12.1933 η αντικομμουνιστική σκευωρία του εμπρησμού του Ράιχσταγκ κατέρρευσε με την αθώωση των Δημητρόφ, Ποπόφ, Τάνεφ και Τόγκλερ.

«Ο προκλητικός εμπρησμός του Ράιχσταγκ εκ μέρους των φασιστών -έγραψε ο Γκ. Δημητρόφ στο πρώτο άρθρο του μετά την απελευθέρωση του ιδίου και των συντρόφων του- ήταν ο πρόλογος για απειράριθμες κτηνωδίες, για τις αιματηρές μάχες του Μάρτη του 1933 στη Γερμανία που ξεσήκωσαν ολόκληρη την εργαζόμενη ανθρωπότητα ενάντια στη φασιστική δικτατορία.

Ο φασισμός -συνέχιζε ο Δημητρόφ- και ειδικά ο γερμανικός «κλασικός» είναι ένας αχαλίνωτος επιθετικός εθνικισμός και σωβινισμός. Η σημαία του σημαίνει πόλεμο» ("Ριζοσπάστης", 11.3.1934).

Όπως όλοι γνωρίζουμε, η ολέθρια για την Ευρώπη και την ανθρωπότητα γιγάντωση του τέρατος του ναζισμού, χέρι-χέρι με τον μιλιταρισμό, κορυφώθηκε με τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, τον πιο καταστροφικό πόλεμο στην ιστορία της ανθρωπότητας, που η λήξη του επιτεύχθηκε με την αντιφασιστική νίκη των κινημάτων αντίστασης και της Αντιχιτλερικής Συμμαχίας στις 9 Μαΐου 1945, όταν ο Κόκκινος Στρατός ύψωσε τη σοβιετική σημαία στο Ράιχσταγκ.

Μετά την αντιφασιστική νίκη αντήχησε σε όλη την Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο το σύνθημα "Ποτέ πια πόλεμος, ποτέ πια φασισμός".

* Ο Πάνος Τριγάζης είναι μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ και αντιπρόεδρος της Κίνησης Πολιτών κατά του Ρατσισμού

Πηγή: Αυγή