Η αλήθεια για την Χρυσή Αυγή

Της Έφης Τελλή

Η εκτίναξη της ΧΑ από το 0,11% που έλαβε ως ποσοστό το 1994 όταν κατέβηκε για 1η φορά στις ευρωεκλογές λαμβάνοντας 7.242 ψήφους στο 6,92% με 425.990 ψήφους που της επέτρεψε να εκλέξει 18 βουλευτές - και ήδη η αύξηση της επιρροής της που αγγίζει διψήφιο νούμερο σύμφωνα με της δημοσκοπήσεις -, μπορεί να ερμηνευθεί μόνο αν εξετάσουμε της πολιτικές που εφαρμόσθηκαν την τελευταία τουλάχιστον εικοσαετία και οδήγησαν στην εμπέδωση από ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας της ναζιστικής πλατφόρμας της. 

Ο ξενοφοβικός και ρατσιστικός λόγος και οι αντίστοιχες πρακτικές των κομμάτων εξουσίας, περί της «επικινδυνότητας των ξένων» (και όχι μόνο), διαμόρφωσαν ένα ιδεολογικό υπόστρωμα με αποτέλεσμα να βρουν πρόσφορο έδαφος οι νεοναζιστικές ιδέες της Χ.Α .Τα δύο ιστορικά μεγάλα κόμματα ενσωμάτωσαν μέρος του ξενοφοβικού οπλοστασίου στον λόγο και στα έργα τους όλα τα προηγούμενα χρόνια.

1) Χρυσή Αυγή: Αύξηση της επιρροής της στην ελληνική κοινωνία. Αιτίες:

Μέσα από τον κυρίαρχο πολιτικό λόγο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ νομιμοποιήθηκε και εμπεδώθηκε στην ελληνική κοινωνία ο εθνικισμός, ο ρατσιστικός λόγος και ο λαϊκισμός. Ο ελληνοκεντρισμός αποτέλεσε θεμελιώδες ιδεολόγημα αυτοπροσδιορισμού της νεοελληνικής κοινωνίας ( υπεράσπιση της χώρας και του λαού από τους ξένους κλπ). Ο ελληνοκεντρισμός -εθνικισμός δεν αμφισβητήθηκε ουσιαστικά ούτε στην μεταπολίτευση, ούτε με την ένταξη στο υπερεθνικό πλαίσιο της ευρωπαϊκής ένωσης που μας έκανε κοινωνούς του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Ο ελληνοκεντρισμός- εθνικισμός που διέπει την ελληνική κοινωνία, εκδηλώνεται είτε ως προγονολατρεία (εμείς δώσαμε τα φώτα σε όλο τον κόσμο) είτε ως αναγνώριση της «ηρωικότητας» του ελληνικού έθνους (αποτινάξαμε τον τούρκικο ζυγό έπειτα από 400 χρόνια σκλαβιάς), είτε ως αναγνώριση της ανωτερότητας του ελληνικού έθνους και πολιτισμού ειδικά σε σχέση με τους γείτονες μας και συνακόλουθα υπάρχει έλλειψη ουσιαστικού αντιπολιτευτικού λόγου στο κυρίαρχο ιδεολόγημα που συμπυκνώνεται στα λαϊκίστικα ρατσιστικά συνθήματα «για την Ελλάδα» ή «δεν θα γίνεις έλληνας ποτέ». Η σύμφυση κράτους και εκκλησίας και η ανορθόδοξη ταύτιση «ελληνισμού» και «ορθοδοξίας», συνέβαλε τα μέγιστα στην εμπέδωση του εθνικισμού-ελληνοκεντρισμού. Η εθνική ομογενοποίηση που χτίστηκε πάνω στην ταφόπλακα των λοιπών εθνοτήτων που ζούσαν στην ελληνική επικράτεια και ολοκληρώθηκε στα μέσα του προηγούμενου αιώνα, δείχνει να «απειλείται» από την αθρόα εισδοχή μεταναστών από τη δεκαετία του 1990 και εντεύθεν, γεγονός που προκαλεί δυσανεξία στον «εθνικά» υπερήφανο ελληνικό λαό.

Οι ευθύνες των κομμάτων που κατείχαν την εξουσία την προηγούμενη 20ετία είναι μεγάλες: Διεξαγωγή παρελάσεων. Υποχρεωτικότητα στράτευσης και «εθνική» διαπαιδαγώγηση των στρατευμένων. Υπόθαλψη ή ανοχή σε επεισόδια που ξεσπούσαν σε κάθε εθνική επέτειο για την εθνικότητα του μαθητή ή της μαθήτριας που θα κρατούσε τη σημαία. Ατιμωρησία των δραστών εγκλημάτων σε βάρος μεταναστών. Διόγκωση από τα ΜΜΕ των στοιχείων για την εγκληματικότητα των αλλοδαπών. Υστερική ενασχόληση με το Μακεδονικό, εμπάργκο στη Furom. Μακεδονικά συλλαλητήρια. Καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων που ζουν στην Ελλάδα. Διεξαγωγή συλλαλητηρίων για την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Ολυμπιακοί αγώνες και μεγαλοϊδεατισμός. Ηθική παρακμή του συστήματος εξουσίας και δημιουργία ηθικού κενού που προσπαθεί να καλύψει ο νεοναζισμός με τον εθνικισμό, την ξενοφοβία και τον ρατσισμό. Τα εγκλήματα εναντίον μεταναστών στην Ελλάδα είναι χαμηλά στη λίστα προτεραιοτήτων της αστυνομίας για την πάταξη τους ή τον κολασμό των ενόχων, αλλά και μεγάλο μέρος από τους υποστηρικτές της χρυσής αυγής προέρχονται από τις τάξεις της αστυνομίας. Ο όρος «λαθρομετανάστης» βρίσκεται στο καθημερινό λεξιλόγιο σοβαρών πολιτικών και έγκριτων δημοσιογράφων και οι μετανάστες είναι «λαθρομετανάστες» ακόμη και όταν πνίγονται. Στην κεντρική πολιτική σκηνή μπαίνει το προηγούμενο διάστημα το Λάος, -παρόλο που δεν ήταν απαραίτητο για την συγκρότηση κυβέρνησης -, νομιμοποιείται συνεπώς η παρουσία της άκρας δεξιάς στην κεντρική πολιτική σκηνή και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για αύξηση της επιρροής των ναζιστικών εθνικιστικών ιδεών που εκφράζει ως αυθεντικός εκφραστής η Χ.Α.

Στο πρόσφατο παρελθόν, η Νέα Δημοκρατία επιτίθεται στους μετανάστες και τις οροθετικές, και προωθεί επί της ουσίας την πολιτική ατζέντα της Χρυσή Αυγής. Ο Δένδιας υιοθετεί τη ρητορική του νεοφασισμού. Ήταν για παράδειγμα εκείνος που, ηγούμενος της επιχείρησης των προσαγωγών μεταναστών με την κυνική ονομασία «Ξένιος Ζευς», κατηγορούσε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι «υπερασπίζεται τα κυκλώματα του οργανωμένου εγκλήματος που εκμεταλλεύονται δυστυχισμένους αλλοδαπούς ως επαίτες στους φωτεινούς σηματοδότες» (10.8.2012). Ο υπουργός Δημοσίας Τάξης, έχει δεσμευτεί να πατάξει τη μετανάστευση, την οποία χαρακτήρισε ως «εισβολή» και «βόμβα στα θεμέλια της κοινωνίας». Θεωρεί την παρουσία των αλλοδαπών στην Ελλάδα ως απειλή πιο σημαντική και από την οικονομική κρίση, θέση που προσπαθεί να συσκοτίσει το καταστρεπτικό έργο της κυβέρνησης και τα αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης. Ο ακροδεξιός Δένδιας θεωρώντας τον ΣΥΡΙΖΑ υπονομευτή της δημοκρατίας, μήπως οπλίζει το χέρι των φασιστών που επιτίθενται στον Στρατούλη; Η σύλληψη της ιδέας της εκδίωξης από της παιδικούς σταθμούς και τα νηπιαγωγεία των νηπίων-παιδιών των μεταναστών χωρίς χαρτιά, δεν ανήκει στη χρυσή αυγή. Ο Σαμαράς το πρωτοεισηγήθηκε στην εκπομπή του Χατζηνικολάου της 6 Ιουνίου 2012, με τις φράσεις: « Έχουνε γεμίσει όλοι (οι βρεφονηπιακοί σταθμοί) με μετανάστες, και Έλληνας δεν μπορεί να μπει στον παιδικό σταθμό. Αυτό τέρμα». Ο Υπουργός Εσωτερικών ήδη, απαντά σε κοινοβουλευτική ερώτηση της Χ.Α για τον αριθμό των αλλοδαπών παιδιών σε βρεφονηπιακούς σταθμούς της χώρας , ενώ είναι σαφές ότι η ιθαγένεια δεν αποτελεί κριτήριο εγγραφής σε αυτούς, θέτοντας έτσι σε κίνδυνο τα νήπια και της οικογένειες τους.

Το ζήτημα της μη νοσηλείας των μεταναστών χωρίς χαρτιά στα νοσοκομεία, δεν ήταν επίσης έμπνευση της Χ.Α. Τέθηκε αρχικά μία δεκαετία πριν, με την εγκύκλιο Παπαδόπουλου (επί ΠΑΣΟΚ) Το ΠΑΣΟΚ, που ήταν ο αυτουργός της νομοθετικής μεταρρύθμισης του δικαίου ιθαγένειας με την οποία δόθηκε το δικαίωμα απόκτησης της ελληνικής ιθαγένειας σε μετανάστες, δεν υπερασπίζεται τη μεταρρύθμιση. Ο νόμος που εν τέλει ψηφίσθηκε, είναι πολύ κατώτερος του αρχικού σχεδίου αυτού. Στην επίθεση που δέχεται το ΠΑΣΟΚ από τα δεξιά του, η γραμμή υπεράσπισης που ψελλίζει είναι αμυντική αλλά και υπονομευτική του ίδιου του πνεύματος του νόμου και το μόνο επιχείρημα που αρθρώνει είναι ότι ο νόμος δεν λειτουργεί: «εμείς κάναμε επί των ημερών μας, λιγότερες πολιτογραφήσεις από τη Νέα Δημοκρατία». Το Συμβούλιο της Επικρατείας κρίνει διατάξεις του νόμου 3838/10 αντισυνταγματικές. Αλλά και η ΔΗΜΑΡ εξισώνει Νομική και Παντελεήμονα και μοιράζει εξίσου «της ευθύνες για το μεταναστευτικό πρόβλημα σε αριστερά και δεξιά». Συνεχίζει να στηρίζει την κυβέρνηση που καλύπτει βασανιστήρια. Οι συνθήκες είναι ιδανικές για την εκκόλαψη του αβγού του φιδιού: Διαδικασία αναδιανομής του πλούτου σε βάρος της υπό κατάρρευσης μικροαστικής τάξης, η οποία, στρέφεται στον ακροδεξιό εξτρεμισμό, τυφλός αντιευρωπαϊσμός με κατηγορίες για εθνική μειοδοσία και εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας. Διαρκής επίκληση ξένης επιβουλής. Η Χρυσή Αυγή προβάλλεται ως αντισυστημική δύναμη, ενάντια στην διαφθορά και εξαργυρώνει την κρίση, την ανεργία, τη φτωχοποίηση.

2) Φυσιογνωμία της χρυσής αυγής

Η Χ.Α είναι νεοναζιστική εγκληματική οργάνωση. Ιδεολογικά εκφράζει τον ναζισμό τον εθνικισμό και τον ρατσισμό και η πολιτική πρακτική της είναι η βία. Στόχος της είναι να καταξιωθεί ως «αντισυστημική δύναμη», «ενάντια στο κατεστημένο», τους « διεφθαρμένους πολιτικούς », τους «ψευτοκουλτουριάρηδες», το «ντόπιο και ξένο κατεστημένο», και ζητάει να «ξεβρωμίσει ο τόπος», τον οποίο «βρωμίζουν» αφενός οι αλλοεθνείς , αλλόθρησκοι, αλλόγλωσσοι και αφετέρου οι «προδότες πολιτικοί» κλπ. Βέβαια η ΧΑ δεν έχει καν οικονομικό πρόγραμμα, για να κριθεί έστω και σε εξαγγελτικό επίπεδο ο αντισυστημισμός και η «αντιμνημονιακότητα» της. Το κοινοβουλευτικό της έργο είναι αρκούντως ασυνεπές με το αντιμνημονιακό της προφίλ: Αρνήθηκε να επιβληθούν φόροι στα με ελληνική σημαία πλοία για να έχουν «κίνητρα» οι εφοπλιστές, ψήφισε υπέρ της διαγραφής των χρεών των ΠΑΕ, (μήπως γιατί ο φασισμός περνάει από τα γήπεδα;), συντάχθηκε με την εργοδοσία ενάντια της απεργούς της Χαλυβουργικής. Η Χ.Α ενοχλείται από την εθνικότητα των μικροπωλητών αλλά όχι από την εθνικότητα του Σάλα, ο οποίος ως βασικός μέτοχος της τράπεζας Πειραιώς εξαγοράζει με σκανδαλώδεις όρους την Αγροτική τράπεζα.

Οι φασίστες είναι τα τάγματα εφόδου του καπιταλισμού, η ακραία μορφή υπεράσπισης του όταν αισθάνεται απειλούμενος. Έχει λόγους να φοβάται το κατεστημένο σήμερα; Προφανώς ναι. Η διάλυση του κοινωνικού ιστού είναι άγνωστο ακόμη τι αντιδράσεις θα γεννήσει και η κατακόρυφη αύξηση της εκλογικής επιρροής της αριστεράς είναι δυναμίτης στα θεμέλια του συστήματος. Δεν είναι λοιπόν η Χρυσή Αυγή αντισυστημική δύναμη, αλλά η τελευταία γραμμή άμυνας του συστήματος. Το έμβλημα της είναι εμπνευσμένο από τη σβάστικα, χαιρετισμός χιτλερικός, άρνηση του Ολοκαυτώματος, σχέσεις με φασιστικά κόμματα ανά την Ευρώπη, απειλές κατά δημοσιογράφων, επιθέσεις εναντίον μεταναστών και αριστερών, αντισημιτισμός, ρατσισμός, οργάνωση ταγμάτων εφόδου, θεοποίηση της βίας, αναγωγή του τσαμπουκά σε πολιτική δράση.

Η περιθωριακή βία της Χ.Α στο παρελθόν, βρίσκει τώρα ένα νόμιμο, κοινοβουλευτικό ένδυμα. Ενώνονται πλέον γύρω από τον φασισμό οι «παραδοσιακοί» φασίστες, όσοι έλκονται από την βία -κυρίως νεολαίοι- που μπορεί να μην έχουν καμιά ιδεολογία και κάποιοι κατεστραμμένοι της κρίσης που συνήθως επικροτούν της δράσεις της. Οι υποστηρικτές της οργάνωσης εγκρίνουν τη βίαιη δράση της, τουλάχιστον εναντίον ορισμένων στόχων (απαξιωμένο πολιτικό σύστημα, μετανάστες), γεγονός το οποίο αποδείχτηκε, από τη διατήρηση της εκλογικής της δύναμης στις δεύτερες εκλογές, παρά τη βίαιη δημόσια επίθεση του Κασσιδιάρη σε βάρος των Δούρου -Κανέλλη, αλλά και από την αποδοχή από την κοινή γνώμη των οργανωμένων επιθέσεων σε μικροπωλητές. Η αποδοχή της βίας στο δημόσιο χώρο εδραιώνεται και αναβαθμίζεται αγγίζοντας τα όρια ανοχής της αστικής κοινοβουλευτικής «δημοκρατίας». Η επίθεση στον Στρατούλη και η έκφραση της «απορίας» γιατί η επίθεση αυτή δεν ήταν πιο αποτελεσματική από μέλη της ΧΑ, δείχνει ότι ο στόχος διευρύνεται κατά πολύ. Δεν είναι μόνο οι εξαθλιωμένοι μετανάστες τα εν δυνάμει θύματα, αλλά αφού μπορεί να γίνει εύκολος στόχος της ένας βουλευτής της αριστεράς, ο κάθε της αριστερός, προοδευτικός, «μη πατριώτης» «κουλτουριάρης», θα πρέπει να προσέχει.

Ναζιστική-ρατσιστική δράση της ΧΑ και μετά την είσοδο της στο Κοινοβούλιο

Ήδη 5 ηγετικά στελέχη της ΧΑ έχουν καταδικαστεί ή διώκονται για εγκληματικές πράξεις. Ο Αντώνης-«Περίανδρος» Ανδρουτσόπουλος (επίθεση στον αριστερό φοιτητή Δ. Κουσουρή), Χάρης Κουσουμβρής (καταδίκη για επίθεση σε μέλη του ΣΕΚ το 1996, δίωξη για επίθεση στον αριστερό φοιτητή Π. Χρυσό το 2002, ληστεία), Θόδωρος Μαγκώτσος (επίθεση στον Π. Χρυσό), Δημήτρης Παπαγεωργίου (επίθεση στον Π. Χρυσό), Θέμις Σκορδέλλη (επίθεση εναντίον μεταναστών με μαχαίρι στον Αγ. Παντελεήμονα) κοκ.

Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Βασιλική Κατριβάνου, μαζί με τον δημοτικό σύμβουλο Αθήνας Πέτρο Κωνσταντίνου και τον πρόεδρο της Πακιστανικής Κοινότητας Ελλάδας Τζαβέντ Ασλάμ, μετά το Αντιρατσιστικό συλλαλητήριο εισήλθαν στη Βουλή για την επίδοση σχετικού ψηφίσματος στον Ε.Μειμαράκη και κατά την έξοδο της από της κοινοβούλιο και ενώ βρίσκονταν ακόμη στο προαύλιο της βουλής δέχτηκαν τη βίαιη επίθεση του βουλευτή της Χρυσής Αυγής Μεσσηνίας Δημήτρη Κουκούτση, ο οποίος αφού όρμηξε εναντίον των κ.Ασλάμ και Κωνσταντίνου, προπηλάκισε και τη βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ που παρενέβη. Ο Κασιδιάρης σε τηλεοπτικό πάνελ επιτέθηκε βίαια στη βουλευτή του ΚΚΕ Λ Κανέλλη και προπηλάκισε τη βουλευτή του Σύριζα Δούρου. Η βουλευτής της Χρυσής Αυγής Ελένη Ζαρούλια -σύζυγος του Μιχαλολιάκου- αποκάλεσε της μετανάστες ως «υπάνθρωπους» προκαλώντας παρέμβαση από τον ο κ. Αμπτάν που ζήτησε ευθέως τον αποκλεισμό της από την ελληνική αντιπροσωπεία στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, όργανο με πρωταρχικό σκοπό την προστασία και προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της Δημοκρατίας (Η Ζαρούλια ορίσθηκε από την Μπακογιάννη μέλος της Επιτροπής Ισότητας και Κατά των Διακρίσεων της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης (PACE).Ο αρχηγός της Χ.Α, υπερασπίσθηκε τον ναζιστικό χαιρετισμό, λέγοντας ότι αυτά τα χέρια μπορεί να χαιρετούν κατ αυτόν τον τρόπο(κάνοντας και τον σχετικό χαιρετισμό), αλλά είναι καθαρά. Ναζιστικά είχε χαιρετίσει και στο παρελθόν εντός του δημοτικού συμβουλίου Αθήνας. Ο Κασιδιάρης αποκαλεί εντός της βουλής τους μετανάστες «σκουπίδια». Βουλευτές της ΧΑ πρωτοστατούσαν σε ρατσιστικά χτυπήματα σε βάρος μεταναστών στην Ραφήνα και το Μεσολόγγι. Μέλη της Χ.Α απειλούν και βρίζουν της συντελεστές της παράστασης Corpus Cristi και όσους επιθυμούν να το παρακολουθήσουν , αγνοώντας την απόφαση ασφαλιστικών μέτρων που είχε επιτρέψει την πραγματοποίηση της παράστασης. Mέλη της Χ.Α πραγματοποιούν δολοφονική επίθεση σε βάρος του Στρατούλη.

Το κοινοβούλιο αποφάσισε να στηλιτεύσει τους βουλευτές της «Χρυσής Αυγής» για τη συμμετοχή των βουλευτών της στα ναζιστικού τύπου χτυπήματα στη Ραφήνα. Έτσι, η Επιτροπή Δεοντολογίας της Βουλής καταδίκασε με κείμενο της «κάθε πράξη βουλευτών που πλήττει το κύρος του κοινοβουλευτικού θεσμού και των βουλευτών», καλώντας τους βουλευτές της «Χρυσής Αυγής» «όχι μόνο να μην συμμετέχουν σε κάθε μορφή παρανομίας και αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς, αλλά και να συγκρατούν τους οπαδούς της από τέτοιες ενέργειες».

Δυστυχώς όσοι πίστευαν ότι η είσοδος της Χ.Α στο κοινοβούλιο θα οδηγούσε στην ενσωμάτωση της δια του κοινοβουλευτισμού, και στην μετατόπιση της από τα σοκάκια που παραμόνευαν τους μετανάστες στα έδρανα της Βουλής όπου θα ασκούσαν political correct αντιπολίτευση, διαψεύστηκαν. Η εμφάνιση των μελών της Χ.Α -βουλευτών πλέον- στα τηλεοπτικά παράθυρα, δεν αποκάλυψε το πραγματικό πρόσωπο της οργάνωσης-αντίθετα, οδήγησε στην ωραιοποίηση της. Η προβολή των πράξεων βίας που τελούσαν τα μέλη και οι βουλευτές της, δεν οδήγησε στην καταδίκη της βίας της από της ψηφοφόρους της και από την κοινωνία, αλλά θεωρήθηκε από τα εξαθλιωμένα οικονομικά και πνευματικά κοινωνικά στρώματα, ως χτύπημα στο σάπιο κατεστημένο.

Τι κάνουμε;

Το γενικό ερώτημα που τίθεται είναι: Πρέπει ή όχι να απαγορευθεί η δράση της Χρυσής Αυγής; Μπορεί σε μια σύγχρονη κοινοβουλευτική δημοκρατία να απαγορευθεί ένα κοινοβουλευτικό κόμμα, ή είναι μείζονος σημασίας  ο χαρακτήρας της Χρυσής Αυγής ως νεοναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης; Μπορεί να τεθεί εκτός νόμου ένα κόμμα στην ελληνική έννομη τάξη και πολιτικά ποιες θα είναι οι επιπτώσεις από μια ενδεχόμενη απαγόρευση; Ανεξάρτητα από το ότι η Χ.Α είναι τυπικά νόμιμο πολιτικό κόμμα, κατά πόσο είναι νόμιμοι οι σκοποί της και τα μέσα που μετέρχεται; Το άρθρο 29 του Συντάγματος αναφέρει: «Οι έλληνες που έχουν το εκλογικό δικαίωμα, μπορούν ελεύθερα να ιδρύουν και να συμμετέχουν σε πολιτικά κόμματα, που η οργάνωση και η δράση τους οφείλει να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος». Εξυπηρετεί η δράση της Χ.Α τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος; Υπάρχει και η διεθνής υποχρέωση της χώρας, να απαγορεύει τις οργανωμένες νεοναζιστικές ομάδες. Όσο οι ναζιστικές απόψεις περιορίζονται μόνο στο επίπεδο του φρονήματος, δεν τίθεται ζήτημα απαγόρευσης του σχηματισμού-κόμματος που τις εκφράζει. Τι γίνεται όταν από το επίπεδο του φρονήματος, περνάμε στο πεδίο της έμπρακτης βίας από τα μέλη του κόμματος ή της οργάνωσης, η στην ηθική αυτουργία σε πράξεις βίας; Να θυμίσουμε ότι το Γερμανικό Σύνταγμα απαγορεύει τη δράση ναζιστικών-φασιστικών ομάδων, καθώς οι μνήμες του φασισμού είναι νωπές. Μία πολιτική οργάνωση που όχι μόνο ευαγγελίζεται, αλλά και ασκεί οργανωμένα βία ως μέθοδο πολιτικής παρέμβασης, που η άσκηση βίας από αυτήν έχει υποκαταστήσει την πολιτική πρόταση και αποτελεί τρόπο προσέγγισης ψηφοφόρων και μελών, δεν είναι νοητό να λειτουργεί ως νόμιμο κόμμα σε μια σύγχρονη δημοκρατία. Από την άλλη μεριά δεν είναι δυνατόν με μια δικαστική απόφαση να επιλυθεί ένα ζήτημα που δεν έχει μόνο ποινικές αλλά και πολιτικές και κοινωνικές διαστάσεις. Προϋπόθεση είναι να ξεκινήσει από σήμερα μια πολιτική διεργασία, η οποία θα συνενώσει της ευρύτερες δυνατές πολιτικές και ιδίως κοινωνικές δυνάμεις σε ένα μόνο στόχο: την απαγόρευση της δράσης της ναζιστικής ομάδας, καθώς αν μη τι άλλο η λειτουργία της δεν εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Το ζητούμενο συνεπώς δεν είναι να τεθεί η χρυσή αυγή εκτός νόμου, αλλά να τεθεί εκτός κοινωνίας.

Η απόδοση -ποινικών- ευθυνών σε όσους εγκληματούν αποτελεί μια εκ των «ουκ άνευ προϋπόθεση». Τα μέλη και οι αρχηγοί μιας εγκληματικής οργάνωσης, με στρατιωτικού τύπου ιεραρχία που με συστηματικότατα και δημόσια εκτελούν εγκληματικές πράξεις, δεν πρέπει να μείνουν ατιμώρητοι. Το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο αν εφαρμοσθεί είναι αρκετά αποτελεσματικό. Το νεοναζιστικό φαινόμενο δεν καταπολεμείται μόνο ( ή πάντα) με απαγόρευση λειτουργίας του φορέα που τις εκφράζει. Άλλωστε ακόμη και αν απαγορευτεί η λειτουργία του κόμματος που εκφράζει ρατσιστικές απόψεις, κάλλιστα τα μέλη του κόμματος μπορούν να ιδρύσουν άλλο φορέα-κόμμα με άλλη ονομασία. Ο Μιχαλολιάκος βγάζοντας την γλώσσα στο υπάρχον νομικοπολιτικό σύστημα, έχει αναφέρει πολλές φορές ότι αν τεθεί εκτός νόμου η Χ.Α, θα ιδρύσει αμέσως άλλο κόμμα. Υπάρχουν ισχυρές νομικές λύσεις, εκτός από την απαγόρευση λειτουργίας, και αυτές είναι η ταχύτατη άρση της ασυλίας, -όταν συμμετέχουν βουλευτές σε πράξεις βίας-, η άμεση κίνηση της ποινικής δίωξης είτε για απρόκλητη σωματική βλάβη, είτε για αντιποίηση αρχής, είτε για βαριά σωματική βλάβη, είτε για την τέλεση άλλων παράνομων πράξεων. Οι εισαγγελικές αρχές θα μπορούσαν αν είχαν τη βούληση να παίξουν ένα σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση των πράξεων ρατσιστικής βίας οι οποίες τελούνται από μέλη και από βουλευτές της Χ.Α (για πλημμεληματικού χαρακτήρα πράξεις βουλευτή, ακόμη και αν είναι αυτόφωρες, δεν επιτρέπεται η σύλληψη και ποινική δίωξη του χωρίς άδεια της Βουλής, πλην όμως επιτρέπεται η διενέργεια ανακριτικών πράξεων που είναι αναγκαίες για τη βεβαίωση του εγκλήματος, αλλά και η φυσική παρεμπόδιση του επιτιθέμενου βουλευτή με τα συνήθη χρησιμοποιούμενα αποτρεπτικά μέσα, που εφαρμόζονται στους παρανομούντες πολίτες από τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας).

Στο κοινωνικό επίπεδο, που ο νεοναζισμός φαίνεται να έχει ανοδικές τάσεις, αφενός το παρακράτος πρέπει να ξηλωθεί άμεσα, αφετέρου χρειάζεται ανακατάληψη του δημόσιου χώρου ώστε να ελαχιστοποιηθεί η επιρροή που ασκεί ο λόγος και η πρακτική της βίας. Μήπως θα έπρεπε (στα πλαίσια της αναγκαιότητας δημιουργίας αντιφασιστικού τόξου) να αρνούνται με δημόσια δήλωση τους, την συμμετοχή τους στα δημοσιογραφικά πάνελ όλοι οι καλεσμένοι ομιλητές τους οποίους χωρίζει αξιακό χάσμα από τον ρατσιστικό λόγο της Χ.Α, εάν συμμετέχει στο πάνελ και εκπρόσωπος της Χ.Α;

Η αντιμετώπιση της ρατσιστικής βίας που ασκείται από ένα πολιτικό κόμμα έχει δύο εκφάνσεις: Σε πολιτειακό επίπεδο η οργανωμένη πολιτεία μπορεί να απαγορεύσει ή να μη απαγορεύσει την λειτουργία του κόμματος, να ασκήσει ποινικές διώξεις κλπ. Σε κοινωνικό επίπεδο η συγκρότηση αντιφασιστικού μετώπου με όρους που δεν θα αποτελούν κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τους μετέχοντες που η πρακτική τους το προηγούμενο διάστημα ανέδειξε την ατζέντα της ΧΑ, είναι αναγκαία. Η αντιμετώπιση της ρατσιστικής νεοναζιστικής βίας από αντιφασιστικές ομάδες με αντισυγκεντρώσεις και απειλές βίαιης σύγκρουσης, παρόλο που είναι πρακτικές που εγγράφονται το «πεδίο» του αντιπάλου, αναχαιτίζουν τη δράση των ακροδεξιών ομάδων. Η δράση των ναζιστικών ομάδων σταματά ή περιορίζεται μόνο όταν αντιδράσει συλλογικά η κοινωνία, μόνο όταν θα πάψει η στήριξη ή η ανοχή της κοινωνίας αυτή. Η δικαστική απαγόρευση, αν δεν αντιστοιχεί στην κοινωνική συνείδηση και δράση, αν δεν επιβάλλεται από της κοινωνικούς συσχετισμούς, θα παραμείνει νεκρό γράμμα (είτε γιατί θα δημιουργηθεί άλλο ναζιστικό κόμμα, είτε γιατί δεν θα εφαρμοσθεί), ή θα οδηγήσει στο αντίθετο αποτέλεσμα, δηλαδή την ηρωοποίηση των ναζιστών και την μεγαλύτερη απήχηση του ρατσιστικού τους λόγου. Ο τελικός στόχος θα πρέπει να είναι να τεθούν «εκτός κοινωνίας» οι δράσεις των νεοναζιστικών ομάδων καθώς τα έννομα αγαθά τα οποία πλήττουν, δηλαδή τα αδιαπραγμάτευτα και προστατευταία έναντι όλων ατομικά δικαιώματα (στη ζωή, την ατομική ακεραιότητα, την αξιοπρέπεια κλπ) των θυμάτων τους είναι υπέρτερης αξίας από το «δικαίωμα» των θυτών νεοναζιστών να εκφράζουν με έμπρακτο τρόπο τις ρατσιστικές ιδέες τους. Καταλήγοντας, άμεσες προτάσεις, όπως η πρόταση να χορηγείται άδεια διαμονής και εργασίας στα θύματα της ρατσιστικής βίας, όπως ισχύει για τα θύματα trafficking ή τρομοκρατίας («Η μαύρη βίβλος της χρυσής αυγής») αποδεικνύονται εξαιρετικές και ιδιαίτερα χρήσιμες ως άμεσα μέτρα για την περίοδο αυτή.

* H Έφη Τελλή είναι μέλος του «Δικτύου για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα» και μέλος του ΣΥΡΙΖΑ

Πηγή: tvxs.gr